Suchy Las - Maraton w damskich gaciach

Niedziela, 10 sierpnia 2014 · dodano: 11.08.2014 | Komentarze 1

Na miejsce dojeżdżamy około godziny przed startem, luzik. Po rutynowych spotkaniach ze znajomymi i rejestracji w biurze zaczynam się przebierać. Okazuje się że drapnąłem spodenki Asi - takie co mają z przodu tylko jedną szelkę :) No niewygodne ci one specjalnie, ale cóż było robić, alternatywą była jazda w dżinsowych spodenkach. Wbiłem się więc w damskie gacie (dobrze że koronek jeszcze nie miały) i ruszyłem na rozgrzewkę a potem do sektora. Pogoda taka jak na tym maratonie mi nie leżu specjalnie, jednak wolę ścigać się chłodzie, no ale temperaturę mają wszyscy.
Przed startem krótki lansik z Jackiem Głowackim...

I hajda do przodu.

Początek idzie ciężko... z dużym wysiłkiem wyprzedzam pod asfaltową górkę ludzi. Skręt na płyty, jazda po singlach na Morasku i heja w dół. Tam gdzieś łapię sporą grupkę z Ewą Mielcarek która ciśnie tak, że trzeba się postarać żeby jej utrzymać koła. Zresztą sam często wychodzi na zmiany i nie są to zmiany leciutkie.
Gdzieś na jakiejś łasze piachu mnie wynosi i muszę gonić, po drodze jest podjazd pod Radowjewo jakoś ciężko mi wchodzi, w ogóle jest ciężko. Na szlaku nadwarciańskim łapię kolegę z GPAET Krzysztofa Baranowskeigo i razem spawamy do grupki Ewy Mielcarek, to dobry pomysł przed jazdą pod asfaltem. Asfaltowy podjazd w Biedrusku Ewa robi w Majka style. Ale i mi ten podjazd dobrze wchodzi. Chyba jednak bardziej lubię równiejsze nawierzchnie, wychodzi to zwłaszcza na kurwidołkach na poligonie gdzie łapię kryzysa i gubię grupkę Ewy. Zostaje ze mną tylko Krzysztof Baranowski. No cóż... wrażenia estetyczne już nie te :)

Na końcu pierwszego kółka stoi Asia z bidonami wymieniam jeden, bo mi się wydaje że w drugim mam jeszcze sporo picia, i podjeżdżam pod górkę za metą z największym trudem bo na twardym przełożeniu, z bidonem w prawej ręce. Krzysztof mnie wkrótce dogania a ja czuję że nie mam siły jechać, w głowie myśli o tym że trzeba było jechać mini (zwłaszcza że czas nie był na tym 1. okrążeniu nie najgorszy). Ale jakoś się zbieram w sobie i nie puszczam koła. Potem jest już lepiej. Przed podjazdem w Radojewie zatrzymuję się na barze uzupełnić bidon - bo jednak nie miałem w drugim za wiele wody. Ale bez problemów dochodzę kolegę na podjeździe tym bardziej, że tam siedzą kibice więc dla zachowania fasonu zrzucam 2 ząbki niżej :).
Na Nadwarciańskim dochodzi nas młody Szymon Konicki z Gogola i tak w trójkę jedziemy razem. Podjazd w Biedrusku tym razem wjeżdżam w dobrym tempie ciągnąc pozostałą dwójkę. Jeszcze na piaszczystym podjeździe na poligonie próbuję im uciec, ale nie daję rady i w końcu na dosłownie kilometr przed metą łapię totalne odcięcie. I dosłownie wtaczam się na metę.

Mina o tym nie świadczy ale jestem zadowolony że to już koniec.
Tak naprawdę jestem zadowolony bo sprzęt nie zawiódł, a ja mam poczucie, że dałem z siebie tyle ile mogłem. Miejsce jakie zająłem jest mniej ważne - po prostu jestem tam gdzie jestem.