Pierwsza seta zawsze otrzącha...

Niedziela, 4 marca 2012 · dodano: 04.03.2012 | Komentarze 7

...ale potem już jest przyjemnie. Co tam przyjemnie jest i przy tym pierwszym razie. W każdym razie pierwsza setka w tym roku zaliczona.
Ale do rzeczy. Ruszyłem z Pobiedzisk, żeby być o wyznaczonej godzinie w Kostrzynie, przejechałem Kostrzyn i za przejazdem kolejowym zadzwoniłem najpierw do Josipa potem do Rodmana - niestety nie odebrali. Ruszyłem więc dalej w kierunku na Kórnik. Na szczęście gdzieś po pięciu minutach zadzwonił Josip i okazało się że eka jest już na stacji w Kostrzynie. Zrobiłem więc nawrót. I za chwilę byłem na stacji. Tam nastąpiły oględziny mojego nowego nabytku oraz przedstawienie się wzajemne z Michałem. No i ruszyliśmy tempo całkiem fajne, w grupie kaemy lecą zdecydowanie szybciej (o czym miałem się jeszcze przekonać). Tak dojechaliśmy do Pobiedzisk, tam Marc z Jacgolem do gruppen treningu dodali dodatkowe atrakcje w postaci swingers party, czyli zamienili się rowerami. Jacek poczuł że ma parę kilo pod tyłkiem mniej narzucił więc szybsze tempo i co więcej widać było że mu się ujeżdżanie cudzego sprzętu bardzo podoba. Przelecieliśmy Kiszkowo zatrzymując się tam tylko na krótką chwilę. A potem mieliśmy wymuszony dłuższy postój na przejeździe kolejowym prowadzącym do wielkiego składu paliw w okolicy Rejowca. Za przejazdem spotkaliśmy Kłosia. Przed Sławą był krótki fajny sprincik, A potem jazda do Murowanej. Na tym odcinku zacząłem czuć kwas w girach, no i przekonałem się że jest słabo przy okazji najbliższego podjazdu, a potem było jeszcze słabiej. czyli kryzys. A szkoda, bo jechaliśmy nowowybudowaną a jeszcze zamkniętą dla samochodów obwodnicą Murowanej Gośliny, gdzie można było sobie fajnie jechać całą ławą bez obaw o rozjechanie. Na kolejnej góreczce ekipa mi odskoczyła, a potem był już skręt na Biedrusko. W tym miejscu postanowiłem już wcześniej wracać do domu, ale nie mogłem już dojechać grupy, Marc na mnie zaczekał i zapytał czy wszystko OK, ogólnie było OK, choć może nie super, no trochę mnie po prostu otrząchnęło (jak napisałem w tytule). W każdym razie nie było sensu gonić reszty przekazałem tylko pozdrowienia i zawróciłem. Po drodze zatrzymałem się na stacji coby uzupełnić kalorie, których mi zdecydowanie brakowało. I ruszyłem dalej samotnie przez Owińska, Czerwonak, Kicin, Wierzonkę, Tuczno, Wronczyn do domu. Droga powrotna był zmaganiem się z własną słabością i ze świadomością spadającej średniej która z ponad 28 spadła w końcu do 25,79. W każdym razie jak zobaczyłem tablicę "Pobiedziska" to byłem bardzo szczęśliwy. A jeszcze szczęśliwszy że w domu czekało na mnie bardzo dobre piwko "Perła", które niezwłocznie opróżniłem.
Pozdrowienia i dzięki dla Wszystkich z którymi miałem okazję jechać. czyli dla Wojtka, Jacka, Marka, Michała i Mariusza.
Do zobaczenia następnym razem, ja się w każdym razie piszę.