The Two Bikemen

Sobota, 10 marca 2012 · dodano: 10.03.2012 | Komentarze 7

The Bikemen are drawing nearer
On the alloy steeds they ride
They have come to take your life
On through the dead of night
With the two Bikemen ride
Or choose your fate and die

Zbudziłem się rano deszcz bił o okno dachowe. Pierwsza myśl "p...ę nie jadę", druga (rozsądniejsza he he he) może przestanie padać, przestało. Więc co? No jak to co - jadę. Spakowałem rower, siebie i jazda samochodem do Poznania. Na punkcie zbornym zameldowałem się przed czasem pokręciłem się tu i tam tracąc powoli wiarę w fantazję ułańską narodu polskiego (The Horsemen). Ale znalazł się jeden prawdziwy Polak. Imię jego - Jacek.
Postaliśmy chwilę na starcie toru regatowego toru Malta licząc (nieśmiało) na przybycie jeszcze jakichś twardzieli. Niestety... Cóż ruszyliśmy w swych lycrowo-membranowych zbrojach na wschód we dwóch na poszukiwanie przygód. Bóg i układ ciśnień nam sprzyjał - wiatr ochoczo popychał nas w rejony tak bliskie moim dwóm kółkom czyli na trasę dobrze znaną od Kostrzyna do Nekli (tam są wiatraki to takie info dla Don Kichota) przez Giecz i dalej na Czerniejewo tam zatrzymaliśmy się na chwilę w okolicy pałacu czerniejewskiego - dwóm mrocznym rycerzom nie wypada zatrzymywać się gdzie indziej niż we dworze - na batonika i izotonika i ruszyliśmy dalej w pogardzie mając oszczekujące nas samochody i trąbiące psy (a może na odwrót, zresztą co to za różnica). Po zmianie kierunku na zachodni los okazał się mniej łaskawy, wiatr wiał nam w oczy a deszcz ziębił. Dojechaliśmy w końcu do Pobiedzisk na planowany postój na kawę i pączka. W cukierni odwiedziła nas moja żona która odprowadziła nas kawałek rowerem oraz przede wszystkim uśmiechem. Pojechaliśmy dalej na Tuczno i Wierzonkę. W Wierzonce, wstyd się przyznać, skróciliśmy planowaną trasę i pojechaliśmy na Kobylnicę i dalej Gruszczyn. Przy przejściu podziemnym pod trasą na Wrześnię spotkaliśmy Mastersa (of Puppets) w koszulce Corrateca i takimż rowerze, który się zdezorientował i pytał nas o drogę na Maltę. Zabraliśmy go ze sobą (przez chwilę było the three Bikemen) ale na światłach w Antoninku się zorientował w położeniu i nas zostawił (a właściwie my jego). Dojechaliśmy z Jackiem na resztkach paliwa do Malty gdzie się pożegnaliśmy i hajda do domu. Po drodze jeszcze ponownie spotkałem rzeczonego Mastersa, przez chwilę pogadaliśmy. I to by było na tyle.
Koniec i bomba kto czytał ten trąba.