Maraton Lubrza

Niedziela, 1 lipca 2012 · dodano: 01.07.2012 | Komentarze 6

Weekendu rowerowego w Lubuskiem ciąg dalszy… czyli maraton koło Lubrzy.
Lubrza to mój drugi maraton z cyklu Kaczmarek Electric, poprzedni to był Wolsztyn w zeszłym roku. W zeszłym roku moje odczucia z tego cyklu były takie sobie – do Wolsztyna przyjechało sporo ludzi i w efekcie zabrakło organizatorom numerków, tak więc jechałem tylko z chipem… zobaczymy jak będzie w tym roku. No nic dojeżdżamy do Lubrzy a tam maratonu ani widu ani słychu. Ale podczepiliśmy się pod karawanę samochodów z rowerami na pace i za nimi dotarliśmy do Boryszyna a tam dalej zero informacji o maratonie ale z lekkim błądzeniem udało się dotrzeć na miejsce maratonu. Za oznakowanie dojazdu Kaczmarek dostaje zero punktów.
Na miejscu szybko spotykam Marka i Jacka jest i Kłosiu po chwili dojeżdżają Krzysztof ze Zbyszkiem.
Tak więc Goggle wystawia dziś mocną a na pewno liczną ekipę.
Idę załatwić numerek – szybko, sprawnie i bez kolejki. Dostaję pakiet startowy czyli bidon i skarpetki.
Szybka przebierka w ciuszki, krótka sesja fotograficzna i ruszamy na rozgrzewkę

Goggle Pro przd wyścigiem © Z3Waza

Dziś startuję z ostatniego sektora (mam nadzieję wywalczyć choć drugi) ale ustawiamy się strategicznie na pierwszej linii trzeciego sektora tak więc mamy kontakt wzrokowy z Jackiem i Markiem… Kłosiu jest daleko z przodu

Na linii startu © Z3Waza

Start! Ruszam ostro (może nawet za ostro), Zbychu z Krzychem zostają z tyłu a moim celem staje się Marek. Po starcie robimy tak ze 3 kilometrowe kółko wokół miejsca startu. Na pierwszym podjeździe widzę kątem oka Jacka, który siedzi w krzakach i coś naprawia. Po chwili dochodzę Marka, rzucam krótkie „heloł” i jadę dalej. Przede mną tylko Kłosiu… no ale one jest poza zasięgiem. Wypatruje też Kubę Krycha z Polart Nutraxx wydaje mi się że go widzę przed sobą – ale to jednak nie on… może nie jedzie? Trasa taka nieszczególna – dużo kurwidołków skutecznie wybijających z rytmu, parę podjazdów, kilka niezbyt trudnych zjazdów. Wisienką na torcie jest przeprawa przez rzekę – za pierwszą pętlą nie zauważam nawet że jest przez rzeczkę przerzucony mostek i wjeżdżam centralnie w wodę, co przy panującym upale jest całkiem przyjemne. Pierwsza pętla kończy się szybciej niż myślałem. Na rozjeździe większość gna do mety mini a na trasie robi się pusto i spokojnie. Na szerokim szutrze łykam żela, niestety podczas tej operacji gubię licznik. Zatrzymuję się wracam po niego, mija mnie dwóch gości. I to okazuje się dla mnie szczęśliwe gdyż trasa skręca z szutru nagle w prawo, a oznakowanie w tym miejscu jest słabe. Tak więc mam okazję zaobserwować gdzie należy skręcić. Jakbym jechał sam na pewno bym przeoczył ten skręt. Druga pętla znacznie luźniejsza więc bardziej techniczne fragmenty daje się przejechać. W pewnym momencie jest wąski mostek – w sumie luzik – ale wjeżdżam na niego zbyt wolno i zatrzymuje mnie na samej krawędzi, wiele nie brakowało a zaliczyłbym glebę tak ze dwa metry w dół. W ogóle czuję że dopada mnie kryzys i czekam aż ktoś z Goggle mnie dogoni. Osobiście stawiam na Jacka. Na jednym z podjazdów gość w czarnej koszulce Kłodzko coś tam delikatnie spycha mnie na bok i znosi mnie na krawędź skarpy gdzie z lewej strony nie ma jak się podeprzeć nogą, która trafia w próżnie i efekcie padam jak głupi w krzaki. Podnoszę się i słyszę za sobą głos Zbyszka „a ty co”. No tego mi było trzeba… adrenalina idzie w górę, wreszcie jest się z kim ścigać. Tempo zaraz rośnie, zaczynamy się tasować. Zbychu jedzie na naprawdę twardych przełożeniach, Marek ma rację od samego patrzenia noga boli… może to jest taka jego taktyka ;) No nic jedziemy dalej Zbychu mocniej wjeżdża, ja czuję dziś poważne braki mocy (trzeba potrenować siłę na podjazdach). Na barze zatrzymujemy się obaj, ja używam wody głownie do schłodzenia głowy i lecę dalej. Zbychu jeszcze na miejscu łyknął jakiegoś dopalacza, ja zrobiłem to już w ruchu. Kolejny przejazd przez rzeczkę. Zbychu idzie kładką, ja przez wodę z premedytacją. Na środku zatrzymuje mnie jakiś kamień, staję na przednim kole ale zsiadam kontrolowanie. W rzeczce robię krótką kąpiel – aż po pas, super chłodek. Jedziemy dalej. U mnie zaczynają się pojawiać myśli – „odpuść chłopie”, „ten Zbychu ma niespożyte siły” a drugi głos mówi „przecież to też człowiek, też się męczy”, „dasz radę” i tak toczę wewnętrzną walkę słabej i silnej woli :). W pewnym momencie Zbychu zaczyna powoli, bardzo powoli mielić i mówi „koniec, jestem bardzo zmęczony”, znaczy się powiedział to trochę inaczej, mniej cenzuralnie :)
Ja do niego – „dajesz, dasz radę”, a myślę „no to pozamiatane, he he” :D. Ale Zbychu jak Terminator resetuje system i rusza za mną, po chwili znowu jest na moim kole. Do mety blisko, jadę w miarę delikatnie, oszczędzając siły na finisz, Zbychu za mną też nie ma wyraźnie ochoty na przedwczesny atak. Dojeżdżamy do ostatniego podjazdu – ja już klnę jak szewc. Zbychu znowu rusza ostrzej pod górkę, wiem, że jak mnie zerwie to wygra. Zbieram więc ostatki sił i utrzymuję mu koła, ostatni zakręt na piasku. Trzeba uważać żeby głupio nie przyglebić. I ostatnia prosta. Ruszam z całych resztek sił i czuję, że przyspieszam jednak sprawniej. Parę metrów przed metą wiem już, że wygrałem.
Uwielbiam takie finisze. A zwłaszcza z takim zakończeniem. Tak, czy inaczej gratki dla Zbycha za walkę.

Zwycięstwo, zwycięstwo © Z3Waza

Potem dochodzę chwilę do siebie, pani mi zakłada medal, a moja żona troskliwie przynosi kocyk. Siedzę więc sobie na nim i oglądam finisze pozostałych. Pierwszy wjeżdża Jacek, po nim Jakub Krych – jednak tym razem jeszcze nie dałem się objechać :) Potem Marek i Krzychu.

Już po... © Z3Waza

Idziemy na makaron – zimnawy, zresztą dla wszystkich nie starczyło, poza tym nie ma nic do picia – jak dla mnie porażka. A dalej to już zwyczajnie – pogaduchy o maratonie i o przyszłych maratonach i zbieramy się i do domciu.
Ogólnie atmosfera u Kaczmarka taka sobie – pani konferansjer niespecjalnie zorientowana w temacie, nie było myjki. W sumie w tym roku Gogol wypada lepiej. Za to towarzystwo przednie – tak więc dla towarzystwa warto było się przejechać. Nową Sól i Wolsztyn pewnie też zaliczę.
A tu
link do pozostałych zdjęć.