Z pracy

Środa, 6 lutego 2013 · dodano: 06.02.2013 | Komentarze 4

Pierwszy raz w tym roku po pracy do domu rowerem - dojechałem nim się całkiem ściemniło. A za tydzień dzień będzie o jakieś 24 minuty dłuższy :) i będzie jeszcze łatwiej. Poza tym było to połączenie przyjemnego z pożytecznym - czyli realizacja planu - "dystans tlen 90-120 min." nóżka podawała całkiem, całkiem, co jak na początek roku napawa optymizmem.

Rolki

Wtorek, 5 lutego 2013 · dodano: 05.02.2013 | Komentarze 6

Dziś pożyczyłem takie oto ustrojstwo:

Było nieźle - po pierwszych paru próbach ustabilizowałem się jako tako. Na szczęście przy ścianie w garażu gdzie postawiłam rolki mam linkę do ściągania drzwi garażowych. Była bardzo pomocnym narzędziem do przytrzymywania się. Wypić z bidonu na tym sprzęcie to już prawdziwa ekwilibrystyka. Ale się da... Jak rozpędziłem się powyżej 25 km/h to rower jechał stabilnie. Maksymalna osiągnięta prędkość to 45 km/h - spokojnie można by więcej - ale przeszkadzała mi myśl że jakbym spadł z tych rolek to pewnie wyjechałbym na zewnątrz razem z drzwiami :)
Jutro dalsze próby.

Na kawę do Śremu

Niedziela, 3 lutego 2013 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 14

Na dzisiejszym treningu FTI zawiodła frekwencja (ale nie towarzystwo) - stawiłem się ja, Monika S. i treneiro Michał F., który jechał samochodem. Ruszyliśmy tradycyjną trasą FTI - ze Starołęckiej w kierunku Wiórka. Wiatr dziś wiał jak to wiatr - biednemu zawsze w oczy. Uspokoiło się chwilowo kiedy skręciliśmy w kierunku na Rogalin, ale za Rogalinem w kierunku Śremu - wiało już ciągle i upierdliwie z boku. Monika trzymała się dzielnie, ale z czasem wiatr dawał się jej coraz bardziej we znaki. W końcu ruszyłem sam do przodu a Monika schowała się za samochodem Michała. Ja sobie ruszyłem radośnie z prędkością ~28 km/h przekonany, że odstawiłem ich na nie wiadomo jak daleko, ale jak w pewnym momencie obejrzałem się to okazało się że są może jakieś 100m za mną, cóż tunel aerodynamiczny czyni cuda :) W końcu "peleton" dorwał mnie w Śremie tuż przed stacją, w której zatrzymaliśmy się na tytułowej kawie. Spędziliśmy tam kilka minut na miłej gadce i kiedy zbieraliśmy się do wyjścia nadjechała ekipa z M. Mrozem, Rybą, chyba Pawłem Cieślikiem i Rafałem z Bieniasz Team i jeszcze jednym gościem co go nie znam. Po ruszeniu ze Śremu na Manieczki wiatr stał się centralnie wmordęwindowy - trzeba był trochę pocisnąć żeby utrzymać prędkość w jakiś racjonalnych ramach, za Manieczkami skręciliśmy na Mosinę tym razem wiatr zrobił się boczny co wcale nie było dużo fajniejsze. Gdzieś tam Monika przesiadła się do samochodu Michała, a mi została samotna walka z wiatrem. Trzeba przyznać, że świadomość że ktoś jedzie z tyłu działała na mnie dopingująco. A poza tym zrobiło się pro - ciepłe napoje podawane z okna samochodu, aż sobie wyobraziłem że za chwilę będą mi regulować hamulce w czasie jazdy jak na pro tourowym wyścigu :D
Za Mosiną wreszcie kawałek z wiatrem, ale dobre szybko się skończyło bo po skręcie w Rogalinku znowu zaczęło dawać z boku. Dobrze, że tam jest choć trochę lasu. Na końcówce zacząłem odczuwać cierpnące ręce - mój krossik jest rowerem o najniżej ustawionej kierownicy w całej mojej rowerowej kolekcji. I o ile jest to nawet fajne w dość krótkich jazdach, to jednak staje się mało komfortowe po dłuższym siedzeniu... właśnie siedzenie - stwierdzam że siodło z Mondrakera nie jest najwygodniejszym siodłem pod Słońcem... no ale dość marudzenia. Muszę powiedzieć, że brakowało mi już konkretniejszego dystansu - ostatnia dłuższa jazda miała miejsce w zeszłym roku, poza tym dobrze, że idą cieplejsze dni o czym przypominało dziś świecące Słonko. I tak trzymać - dobrze jest, a będzie jeszcze lepiej ;)
Ps. Licznik kadencji dzisiaj zwariował - pokazywał jakieś odjechane wartości - a na koniec wyliczył średnią 166.
Ps2. Żona stwierdziła, że słaby dzisiejszy wpis, a poza tym nic nie ma o niej :)

Śnieg nade mną a woda pode mną

Sobota, 2 lutego 2013 · dodano: 02.02.2013 | Komentarze 6

Z zeszłotygodniowego śniegu pozostał tylko opad, tak więc z pojeżdżenia na biegówkach nici i trzeba było wsiąść na ten cholerny rower, żeby trochę rozkręcić nogę po PUMPie. Prośbą i groźbą skłoniłem małżonkę moją Joannę do wyjechania ze mną na kółko wokół Pobiedziajów. A śnieg padał i padał, a jak już spadł to się stopił. Jazda pod wiatr był szczególnie przyjemna, bo oprócz tego, że skłaniała różne mięśnie nóg, których nazw nie umiem podać do pracy, to jeszcze zapewniała darmowy masaż twarzy. I tak kiedy jechaliśmy sobie pod wiatr spotkaliśmy niejakiego hardcorowego Grigora, który jest znany w okolicy z tego, że jeździ na rowerze czy to słota czy to błota. Tak więc spotkanie akurat tego bikera nie jest niczym dziwnym a nawet powiedzieć można, że prawdopodobieństwo spotkania wzrasta odwrotnie proporcjonalnie do ciśnienia atmosferycznego i temperatury z czego można wyprowadzić wzór:

PSG = GW/Tp

Gdzie PSG - prawdopodobieństwo spotkania Grigora w okolicy Pobiedzisk
T - temperatura w kelwinach
p - ciśnienie atmosferyczne
GW - stała grigorowa, której istnienie jest postulowane wśród największych fizyków teorii cząstek elementarnych, a ona sama może wyjaśnić naturę szarej materii oraz jej nagromadzenie w określonych miejscach wszechświata.....
cholera chyba muszę pić mniej czeskiego piwa z Lidla.
W każdym razie wyposażony w aparat Grigor zrobił nam fotkę którą zamieszczam poniżej:

Napotkani po drodze Asia i Zygmunt :-) © grigor86

Reszta drogi upłynęła nam pod hasłem umieszczonym na ramach rowerów firmy Niner, tzn. "Pedal damn it" Z tym że u Asi z czasem było więcej "Damn it" niż "pedal". Ponadto wyjazdem tym wdrożyliśmy kilka zasad Velominati w życie, o czym można poczytać w linku do wpisu żony mojej Joanny.