Z FogtBikes

Sobota, 24 maja 2014 · dodano: 24.05.2014 | Komentarze 0

Tradycyjny sobotni trening z FogtBikes - dziś stawiło się całkiem sporo osób. Przy okazji zmieniłem mostek z 90 na 110 - od razu jakoś lepiej mi się zrobiło. Na krótszym mostku miałem jakoś dziwnie wygięte nadgarstki i po pewnym czasie zaczynały mi cierpnąć palce. Wieczorem też zmieniłem obejmę sztycy na taką zakręcaną kluczem i wreszcie sztyca przestała się wsuwać. A tak przy okazji wczoraj wieczorem porównywałem sobie Specyka mojego i Focusa - wychodzi  na to, że na Specyku zacząłem się czuć jak na kurierce - do szerokiej kiery można się szybko przyzwyczaić, choć z drugiej strony cały czas na Focusie mam wrażenie że prowadzę Stara. Miałem też dziś okazję przejechać się 27,5 calowym karbonowym Focusem i.... muszę przyznać - podobało mi się. Po części to sprawa tego że jednak ów Focus waży zdecydowanie mniej od mojego 29 calowego potwora. I trochę jestem w kropce - no ale na razie nowych rowerów nie kupuję :)

Maj...

Niedziela, 11 maja 2014 · dodano: 11.05.2014 | Komentarze 1

...na szosie :)
Ustawiłem się dziś pod Fogt Bikes z rana. Jazda na Swarzędz była niezłą rozgrzewką bo było albo pod wiatr albo w najlepszym wypadku wiało z boku. Stamtąd ruszyliśmy w siedmiu w tym jeden młody na MTB, który wczoraj jechał Złoty Stok - ot tak przyjechał się rozjechać :).
Trasa podobna jak wtedy, kiedy byłem ostatnio, czyli na Tulce, dalej na Kórnik, Zaniemyśl, Środę i w Kierunku na Kostrzyn. 
Wiatr był dziś głównym rozdającym karty - jak wiał w plecy to można byłoby się bujnąć pewnie do 50 km/h i tak utrzymać, no ale wtedy grupka by się nieco rozciągnęła. Jak wiało z boku, to rzucało rowerem jak samolotem lecącym w turbulencjach. Szczególnie Michała F. bolid Cervelo był narowisty. No ale on (znaczy ten Cervelo) wygląda jak chart - ma tylko dwa wymiary wysokość i długość. Szerokości nie posiada :). A do tego jeszcze stożki i rower działał jak żagiel. Jak jechaliśmy przez Zaniemyśl i mijaliśmy skrzyżowanie a tym samym dziurę w szpalerze kamienic to nas niemal zdmuchnęło. Ale za to zaraz potem jak skręciliśmy na Środę to zaczęła się ta najprzyjemniejsza część jazdy - jak bym nie zrzucił biegu i tak po chwili miałem kadencję powyżej 100. No ale coś za coś - za środą skręciliśmy w lewo na Pławce i się zaczęła orka. Na szybkich zmianach udawało się jakoś utrzymać 28 km/h ale było naprawdę ciężko. Ale wiedziałem że w końcu dojedziemy do trasy Środa-Kostrzyn i wtedy wiatr będzie tyło-boczny i tylko to mnie trzymało na duchu :)
Jak przejeżdżaliśmy nad autostradą to wiatr zafundował nam atrakcje akustyczne - tak świszczało jakby samolot nam za plecami lądował.
No i w końcu skręciliśmy na ten Kostrzyn i dalej już spokojnie, bo niektórzy byli ujechani. Ja po prawdzie też byłem zadowolony, że powietrze nie wtłacza mi się samo do ust, tylko muszę je wdychać :)
I tyle - ogólnie jestem zadowolony noga dziś podawała tak prawie jak powinna - jednak ten weekend majowy, w którym naprawdę ostro pocisnąłem - bo wyścig, siła i 2 dystanse a potem 4 dniowa regeneracja przyniosły pozytywne rezultaty.
A do tego majowego co się właśnie kończy najbardziej pasuje ta piosenka:

Z FogtBikes

Sobota, 10 maja 2014 · dodano: 10.05.2014 | Komentarze 0

Trasa po chynchach nad Maltą. Trochę góra trochę dół. A w ogóle to zimo jak na połowę maja.

Myknięcie...

Piątek, 9 maja 2014 · dodano: 10.05.2014 | Komentarze 0

...do Seby zobaczyć jak tam rolkach kręci. Słabo mu szło więc stwierdził że jednak pojedzie na standardowym rowerze i skoczył ze mną od Kociej do skrzyżowania Pobiedziska/Kostrzyn/Góra.

Kilometraż 2

Niedziela, 4 maja 2014 · dodano: 04.05.2014 | Komentarze 1

Z rana poleciałem z Sebą na Waliszewo, który jechał tam na uroczystość rodzinną. Jazda przez Wagowo, Łubowo, Żydówko głównie pod wiatr. Powrót do domu przez Rybitwy, Latalice, Węglewo też właściwie pod wiatr. W domu Asia dała się namówić na pokręcenie kilku km. Ponieważ chciałem dokręcić do 100 to pojechaliśmy znów na Wagowo, żeby tam ustalić dalszy przebieg trasy, właściwie to chciałem pojechać na zachód bardziej żeby wracać z wiatrem, ale po tym jak się umordowaliśmy do Kostrzyna stwierdziłęm że chromolę - jedziemy na Giecz - będzie z wiatrem, a wrócić i tak trzeba więc nieważne czy będzie pod wiatr czy z wiatrem.
No i rzeczywiście od Kostrzyna przez Klony na Giecz kilometry minęły nam sprawnie, na koniec Asia coraz skuteczniej trzymanjąca koło zasuwała za mną powyżej 40km/h. Do Nekli dało się jakoś jechać, potem kawałek lasu i stop na dłuższy popas w pałacu w Czerniejewie.
Początkowo miało być tylko espreso, ale że w girach miałem już ponad 100km to skusiłem się na miejscowy rosołek podawany nietypowo, bo z gotowaną kapustą. Wydawało się, że rosół z makaronem da dobre paliwo do powrotu pod wiatr. Ale nie dał...
Jechałem czując że zaraz padnę - bomba szła do mnie wielkimi krokami. Sięgnąłem więc po ostatnią deskę ratunku pod postacią Horalka i jakoś zadziałało - w końcu bujnąłem się nawet do 30km/h, ale odliczałem kolejne kilometry jeszcze 6, jeszcze 5... itd. ciężki był ten  koniec, a w domu otworzył się wir w żołądku i jestem w stanie dziś wsunąć wszystko co pojawi się na stole :)

Kilometraż...

Sobota, 3 maja 2014 · dodano: 03.05.2014 | Komentarze 3

..trochę na raty. Bo najpierw z Poznania, gdzie odwiozłem samochód mamie,  do Kociej na kawę do Seby. Ta droga szła najgorzej bo cały czas pod sakramencki wiatr i epy nie było. W sumie 30 pierwszych kaemów zrobiłem w 1:15 - słabo. U Seby jak wspomniałem kawka i start w dalszą drogę - moja propozycja przez cztery powiaty czyli Kostrzyn-Klony-Giecz-Nekla-Czerniejewo. Seba zaczął z wysokiego C od razu wrzucił ponad 40 dyszki i już było wiadomo, że będzie ostro. Co prawda potem na chwilę odpuścił bo musiał zagrzać silniki, ale jak ju zagrzał to nie odpuszczał i naprawdę napierał pod wiatr. Mi zostało trzymać się jak najbliżej jego koła. Miałem nadzieję że jak odbijemy na zachód w Czerniejewie wkierunku na Pobiedziska to się zrobi z wiatrem, a tu masz... może w mordę nie wiało ale i boczny wiatr dawał się we znaki. Co nie przeszkadzało oczywiście Sebie w mocnym grzaniu. Po tych 55 kilometrach miałem średnią już nieco tylko poniżej 30. A to dlatego, że  odcinek z Sebą zrobiliśmy ze średnią prawie 32. Zjechaliśmy do mnie do domu na kolejną kawę, a tu niespodzianka, Asia miała do kawki jeszcze sernik. Sebie po serniku się odechciało i miał nawet plan zjechać do domu po dziurawej ale najkrótszej drodze do domu. Ja na liczniku miałem 80 parę kaemów więc stwierdziłem, że jednak go zdopinguję i odprowadzę :)
Jeszcze Asia się z nami zabrała i pojechaliśmy na Kostrzyn przez Buszkówiec przed Kocią Seba stwierdza że ma już 70 km więc niewiele do setki i tym razem on nas odprowadzi techniczną wzdłuż S5 na Wierzyce.  Ha jak się zatrzymaliśmy przed Kocią to nawet się nam wydawało że wiatr ustał. Ale jak ruszyliśmy na północny-wschód czyli do Wierzyc to się okazało, ze jednak nie... No to Seba znowu włączył wyższy bieg i tak rześkim tempem dojechaliśmy do Gołunia. Tu Seba zrobił w tył zwrot a my z Asią dalej do domu. Asi się musiało udzielić bo ni z tego ni z owego wyszła mi z koła i dłuższy czas napierała w okolicy 35km/h. I tak dotarliśmy do domu kończąc ze wszech miar udaną wycieczkę.
Trasa:Poznań-Zalasewo-Swarzędz-Jasin-Gwiazdowo-Kostrzyn-Kocia-Iwno-Kostrzyn-Klony-Gułtowy Giecz-Nekla-Czerniejewo-Wagowo-Pobiedziska-Kostrzyn-Kocia-Wagowo-Pobiedziska

Wyścig? w Olejnicy

Niedziela, 27 kwietnia 2014 · dodano: 27.04.2014 | Komentarze 2

Od początku coś pechowy.
Pomimo że byłem pewien, że wszystko zabrałem to jednak nie zabrałem kasku. Na szczęście mam kolegów - Maciej pożyczył kask od swoich rybek, Seba wziął kas Macieja, a ja kask Seby. I tak pojechaliśmy każdy z nas w nieswoim kasku :).
Ale zanim pojechaliśmy to oczywiście rozgrzewka, pogaduchy i nawet czas na focię z zaprzyjaźnionym teamem się znalazł.

A potem... do sektorów.
Wyścig jak wyścig, zacząłem spokojnie, jakoś szło, mijałem jednych, inni mijali mnie. Ale w sumie wielkiej woli walki nie było. W pewnym momencie zobaczyłem charakterystyczną sylwetkę Michała Fogta. Co mnie zdziwiło zbliżałem się do niego nieubłagalnie wcale specjalnie nie cisnąć. Zrównałem się z nim akurat na najniebezpieczniejszym zjeździe tej edycji. Ja ten zjazd wziąłem z lewej, co kosztowało mnie niemal solidną glebę, bo przeleciałem przez jakąś solidną muldę dobijając chyba całkiem amora. No w każdym razie miałem wrażenie że przód dosłownie się odbił od ziemi. W tym momencie dojrzałem kątem oka gościa, który bez ruchu leżał w koleinie zaraz za tą muldą,. na szczęście już ktoś się nim zajmował ale nie wyglądało to dobrze. Michała minąłem zaraz potem.
I znów jechałem swoje, tak na 16km na polnej drodze postanowiłem wziąć żela, w tym momencie poczułem lekkie klepnięcie w plecy - to Seba pędził jak Ohka.
I sobie popędził a ja jechałem dalej, aż dotarłem do większej piaskownicy, pierwsza łacha byłą stroma i grząska - trzeba ją było wziąć z buta. A na drugiej..... jakiś pieprzony kij wkręcił mi się między tryb a przerzutkę, a że przełożenie było miękki i dźwignia silna, to usłyszałem tylko trrrrrach i po spojrzeniu na tył roweru wiedziałem już wszystko. Przerzutka dyndała bezwłądnie a hak skłądał się z dwóch części. Pozostał mi spacer do mety tym bardziej, że nie chciałem rozkuwać łańcucha, bo założyłem nowy ledwie tydzień temu.
Muszę przyznać, że chętnych do pomocy było sporo pomimo że nikogo o pomoc nie prosiłem. No po prostu wyścigi mogą zwiększyć wiarę w drugiego człowieka. I tak sobie się doczłapałem do mety zaliczając pierwszego DNFa w karierze. Co jest niezłym wynikiem biorąc pod uwagę, że był to mój 76 start.
No cóż w końcu musiało się zdarzyć nie ma co narzekać taki sport.

Przedstartowo

Sobota, 26 kwietnia 2014 · dodano: 26.04.2014 | Komentarze 0

Z Sebą przed Kaczmarkiem. Parę pociśnięć korbą, a potem przejazd do Głębokiego na kawkę i murzynka do jego mamy. Ogólnie luzik.

WPN = Wielkopolskie Pogórze Nizinne

Poniedziałek, 21 kwietnia 2014 · dodano: 21.04.2014 | Komentarze 6

Właściwie to ja byłem prowodyrem. Jak to mówią w grupie gnieźnieńskiej pomysł na wycieczkę chodził mi po głowie od paru dni ;)
W każdym razie rzuciłem w domu "a może by tak do WPN", Asia podchwyciła, Seba na odpowiedział na wezwanie i jeszcze Kłosiu zgłosił chęć akcesu.
Rano Asia, Seba i ja ruszyliśmy autem do Mosiny, Kłosiu miał do nas dołączyć. W międzyczasie okazało się że nie zabrałem telefonu, a Kłosiu miał zadzwonić do mnie właśnie, a ani Seba ani Asia nie mieli zapisanego do niego numeru. Na szczęście Asia miałą numer do JP, który szybko odpowiedział na SMSa z pytaniem o numer. No i po krótkich namowach ("dalej bierz dupę w troki i przyjeżdżaj") Kłosiu dał się skusić na wspólny wypad.
No ale zanim dojechał z Poznania we troje obskoczyliśmy singiel nad Dymaczewsko-Łódzkim.

Singiel
A że fajny jest, to zarządziłem, że robimy go 3 razy.

To już koniec najpiękniejszego singielka w WPN
Potem kolejny klasyk - sinusoidy JPBike'a. Jak Asia była tak gdzieś w połowie sinusoid zadzwonił Kłosiu że jest nad Góreckim i że się spotykamy przy gruźlikach w Ludwikowie. No i zjechaliśmy się tam niemal idealnie.... a ze pogoda była prześliczna to spędziliśmy kilka ładnych chwil na pogaduszkach. No ale trzeba było jechać dalej... ujechaliśmy jakieś 100m do studzienki z wodą na terenie szpitala.
Tam odbyliśmy naradę specjalistów.

Narada specjalistów
A Seba jako jedyny napił się "gruźliczanki"...

Seba ładuje gruźliczankę do bidonu

...i chyba mu pomogło, bo zaczął po tym latać jakby go szerszeń ukąsił między giry :D


Seba lata
Potem nastąpiły kolejne wizyty w atrakcjach WPN - Singiel nad Góreckim, jezioro Kociołek, singiel nad Jarosławieckim.
Nad Jarosławieckim znowu trochę harców po skarpach...

Harcuję nad Jarosławieckim
Jeszcze trochę błądzenia po okolicy Puszczykowskich gór i dość nieoczekiwanie zjechaliśmy w okolicy zakonu koło Puszczykowa tuż przy szosie Poznań-Mosina. Tam pojechaliśmy do Puszczykowa, gdzie Kłosiu skierował się na nadwarciański, a mu dojechaliśmy do Puszczykowa Starego gdzie znajduje się kultowy sklep w który wydaje się zawsze więcej niż się założyło :)
No i ja uznałem że góral to nie rower do jeżdżenia po asfalcie i ruszyliśmy dalej w teren. Dojechaliśmy w końcu w okolice rezerwatu Pojniki... i  tam stwierdziłem, że jedziemy w taką dróżkę, bo mi się podoba... i to był dobry wybór bo trafiliśmy na fajny singiel idący trawersem zbocza, kolejne malownicze miejsce które warto po raz kolejny odwiedzić. W końcu wyjechaliśmy w okolicy Jeziorów przy siedzibie WPN.
Kolejna sesja foto.

Robię zdjęcie Sebie

Seba robi zdjęcie nam (a ja jestem wyjątkowo poważny)

I wróciliśmy brzegiem Góreckiego do Pierścienia Poznańskiego, skąd prosta droga zawiodła nas do wieży na Osowej, a przede wszystkim do zaparkowanego tam samochodu.
I skończyła się fantastyczna wycieczka, jedna z takich, które będzie się wspominać jeszcze długo :)
Dzięki wszystkim uczestnikom....
ps. sponsorem naszej wyprawy był KFC :D :D :D

Jak to pięknie u nas jest

Sobota, 19 kwietnia 2014 · dodano: 19.04.2014 | Komentarze 4

Dziś sporo się działo jak to w dzień przygotowań do Wilekanocy - mycie okien, froterowanie podłóg, szukanie resztek kurzy w zakamarkach pokojów... dobra, dobra po załatwieniu tego co niezbędne poszliśmy na mecz rugby Ukraina-Luksemburg.
Muszę przyznać że ten sport robi wrażenie - jest sportem dla prawdziwych twardzieli co mam nadzieję dobrze prezentują poniższe zdjęcia. Poza tym jak się trochę poogląda to można łatwo zakumać o co chodzi w tym wszystkim.


Wygrał Luksemburg 27-14.
Poza tym zrobiliśmy sobie mały lansik na stadionie...

I poza nim....

A potem dalej w klimacie lansiku ruszyliśmy z Sebą i Maciejem.


Potem lansik się skończył a zaczął się ogień. W sumie trasę to wymyślałem ja na bieżąco. Ogólne założenie - jak najmniej płasko, jak najwięcej interwałów.
Trasa wiodła singlem mojego imienia, nowoodkrytymi chęchami na które Seba chce nas zaciągnąć z grabiami. Potem hopki, wąwóz, przejazd doliną Cybiny, Dębiniec gdzie chłopaki uskutecznili zjazdy po "kaskadach"
Potem kolejny raz hopki, podjazd pod Nową Górkę, chęchy, singiel i do Pobiedziajów.
Wyszło nieźle, choć ja po wczorajszym nieco słabowałem, ale trzeba robić takie przepałki to noga zacznie wreszcie lepiej kręcić.